---

Η Λογοθεραπεία είναι μια μέθοδος θεραπείας των διαταραχών ομιλίας. Το παιδί ασκείται στην εκμάθηση της ορθής φώνησης και άρθρωσης και εμπλουτίζει το λεξιλόγιο του. Ασχολείται με τις διαταραχές του λόγου και της επικοινωνίας και μάσησης- κατάποσης. Οι διαταραχές λόγου χωρίζονται σε :

Ειδική Διαταραχή της Άρθρωσης ( ο προφορικός λόγος παρουσιάζει αρθρωτικές ή / και φωνολογικές διαταραχές με αποτέλεσμα να επηρεάζεται η κατανόηση της ομιλίας του παιδιού απο τον συνομιλητή)

Διαταραχές στην Έκφραση του Λόγου ( αφορούν τις διαστάσεις του λόφου, οι οποίες είναι η μορφή, το περιεχόμενο και η χρήση)

Αντιληπτική Διαταραχή του Λόγου, η οποία είναι η πιο σοβαρή μορφή αναπτυξιακής διαταραχής ( έγκειται στη δυσκολία της κατανόησης του προφορικού λόγου. Το παιδί δυσκολεύεται να κατανοήσει τον προφορικό ή γραπτό λόγο, να ακολουθήσει εντολές και να εμπλουτίσει το λεξιλόγιο του.

Η Λογοθεραπεία αποσκοπεί στην ανάπτυξη της εξωλεκτικής και λεκτικής επικοινωνίας, την ορθή φωνή και ομιλία και στην παραγωγή του λόγου. Ο Λογοπεδικός είναι ο επιστήμονας που ενημερώνει, αξιολογεί και ενισχύει τις δεξιότητες, ενώ παράλληλα προσπαθεί να αποτρέψει την επιδείνωση των δυσλειτουργιών. Προσδιορίζει τους τομείς που χρήζουν παρέμβασης και θέτει τους ανάλογους στόχους του θεραπευτικού προγράμματος.

---

Ο όρος μαθησιακές δυσκολίες περιγράφει ένα σύνολο διαταραχών, οι οποίες εκδηλώνονται με σημαντικές δυσκολίες στην πρόκτηση και χρήση ικανοτήτων ακρόασης, ομιλίας, ανάγνωσης, γραφής, συλλογικού ή μαθηματικών ικανοτήτων. Χωρίζονται σε κατηγορίες :

Δυσκολίες λόγου - ομιλίας

Δυσκολίες γραπτού λόγου (Δυσλεξία)

Δυσκολίες μαθηματικού λόγου

Άλλες δυσκολίες

Τα παιδιά που παρουσιάζουν ειδικές μαθησιακές δυσκολίες εμφανίζουν ένα σύνολο συμπεριφορών . Γενικά δυσκολεύονται στην ταξινόμηση και στην οργάνωση πληροφοριών. Στις αλληλουχίες και εμφανίζουν "έλλειψη στοχαστικότητας", που σημαίνει ότι δεν σκέφτονται πριν απαντήσουν. Εμφανίζουν ανώριμη και ανοργάνωτη συμπεριφορά ( έλλειψη οργάνωσης στη σχολική τσάντα, στο δωμάτιο, στα συρτάρια, στα παιχνίδια τους, στο τρόπο μελέτης).
Έχουν περιορισμένη συγκέντρωση προσοχής, οπότε κουράζονται εύκολα. Πολλά απ ' αυτά τα παιδιά μπορεί να είναι πολύ ικανά σε κάποια δεξιότητα και αδύνατα σε άλλη. Δυσκολεύονται να ακολουθήσουν περίπλοκες οδηγίες και αποδιοργανώνονται σε ατμόσφαιρα άγχους και έντασης. Θυμούνται το πρόγραμμα της τηλεόρασης αλλά όχι την ορθογραφία απλών λέξεων. Δείχνουν απογοητευμένα, απρόθυμα για σχολική εργασία, με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δυσκολεύονται να μάθουν ορισμούς, ημερομηνίες, μάχες ονόματα.
Τα περισσότερα εμφανίζουν ανώριμη κινητικότητα. Ακόμη και στην κατανόηση γραφικών παραστάσεων. Έχουν ιδιαίτερη δυσκολία στην αντιγραφή από τον πίνακα ή στην καθ' υπαγόρευση. Ειδικά προβλήματα εντοπίζονται στο μηχανισμό ανάγνωσης , στη γραφή και ορθογραφία αλλά και στην μαθηματική σκέψη.
Ο ειδικός παρεμβαίνει στο παιδί που δυσκολεύεται, αφού αναλύσει το πρόβλημα, δημιουργεί ένα κατάλληλο πρόγραμμα με στόχους και δομημένο στις αδυναμίες του παιδιού και δεν ξεχνά ότι όλοι οι μαθητές δεν μαθαίνουν με τον ίδιο τρόπο, μέσα στον ίδιο χρόνο.

---

Οι διαταραχές επικοινωνίας και συμπεριφοράς μπορούν να ομαδοποιηθούν σε δύο κύριες κατηγορίες:

Άτομα με διαταραχές ακοής ( βαρηκοίες, κώφωση)

Άτομα με διαταραχές λόγου και ομιλίας

Τα παιδιά μειώνουν την επιθυμία επικοινωνίας, είτε επειδή το παιδί που πάσχει έχει έλλειψη εμπιστοσύνης ή απλά παραιτείται από την προσπάθεια να επικοινωνήσει , με αποτέλεσμα δυσκολίες αποτελεσματικής επικοινωνίας. Οι διαταραχές συμπεριφοράς εντοπίζονται στα παιδιά που αδυναμούν να ελεγξουν τη συμπεριφορά τους. Τα συνηθέστερα είναι η υπερκινητικότητα , παρορμητικότητα, αντικοινωννική συμπεριφορά ( δηλαδή επιθετικότητα, θυμό, εναντίωση, απομόνωση , σχολικό εκφοβισμό , μη συνεργατικότητα , προβλήματα με συνομιλήκους).
Επίσης οι διαταραχές συναισθήματος και διάθεσης ( που εκδηλώνονται με άγχος, λύπη, φοβίες , χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλαγές διάθεσης) , τα αναπτυξιακά και νευρολογικά προβλήματα ( δηλαδή αυτισμός, νοητική υστέρηση, μαθησιακές δυσκολίες) και τέλος συμπεριφορές συνδεόμενες με ασθένειες ( που εκδηλώνονται με σωματικά συμπτώματα).
Η παρέμβαση του ειδικού έχει να κάνει αρχικά με την πρόληψη, να προληφθεί μια άσχημη συμπεριφορά, με την ενίσχυση των κοινωνικών συστημάτων, εκπαίδευση των γονέων και βελτίωση σχολικού συστήματος. Έπειτα δράση κατά τη διάρκεια της άσχημης συμπεριφοράς , για να κατανοηθεί το κίνητρο της άσχημης συμπεριφοράς, αν είναι σκόπιμη ή όχι . Στη συνέχεια η δράση του ειδικού μετά την άσχημη συμπεριφορά, με την εφαρμογή της πειθαρχίας και των λογικών συνεπειών.
Τέλος, η συνεργασία εκπαιδευτικών - γονέων για την παρεμπόδιση των συμπεριφορών αυτών. ΠΑΝΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΚΗ ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ. Το να δουλέψει κάποιος μόνο με το παιδί δεν είναι αποτελεσματικό. Για αλλαγή συμπεριφοράς χρειάζονται αλλαγές στο σχολείο και σπίτι και θετική ενίσχυση.

---

Είναι η συνεργασία των γονέων με τον ειδικό με σκοπό να βοηθήσουν στην αναγνώριση και την διαχείριση των δυσκολιών του παιδιού του , με στόχο την βε΄τίωση της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης και της συμπεριφοράς του παιδιού αλλά και των ίδιων.Αρχικά είναι χρήσιμη για την αποδοχή του παιδιού και τη στήριξη του σε μια δύσκολη φάση.

Με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορούν να ενθαρρύνουν έμπρακτα το παιδί, να πετύχουν την συναισθηματική ωρίμανση και να μπορούν οι γονείς να αντιμετωπίζουν τις απογοητεύσεις, τις ματαιώσεις της καθημερινότητας.

Η Συμβουλευτική δεν είναι ένα "μάθημα" στους γονείς. Οι γονείς φέρνουν προς συζήτηση τα θέματα που τους απασχολούν και ο ειδικός προσφέρει ερμηνεία και προτείνει μια άλλη "ματιά"" που μπορεί να ανοίξει εναλλακτικούς δρόμους θεώρησης και αντιμεώπισης του παιδιού από τους γονείς. Αλλαγή στη στάση των γονέων, αλλαγή και στο παιδί , αφού στην οικογένεια υπάρχει αλληλεπίδραση των μελών της.